تا این دیدار میسر شود، از پیچ و خم های مختلفی عبور کردیم تا رنگ و بوی موسیقی را بدون تبعیض جنسیت، با خود همراه کنیم؛ با این دید که موسیقی را تنها موسیقی ببینیم. «زنان موسیقی»، هم صبغه ای شعاری دارد و هم وجه مفهوم گرایی آن برجسته است. اما بیش از هرچه کوشیده ایم معنای آن، تضمین کننده ی ارزش و اعتبار هنری باشد و از منظر ایدئولوژیک، با چشم برهم زدنی به سرعت رنگ نبازد. پس معیار ما رویکردی فمنیستی آن هم از نوع ایرانی آن نبوده است.

اما با منعی که در این چند دهه در مورد حضور زنان در موسیقی پدید آمد، به خصوص در حوزه ی آواز، زیرساخت های موسیقی در ایران، دچار تغییراتی شد و نتیجه ی آن این که موسیقی ایران، نسبت به گذشته ی خود در بخش هایی عبوس تر گشت و سخت جانی بیشتری از خود نشان داد.

نوشته های فوق -برگرفته از سایت /مجله زنان موسیقی است.

سردبیر: بانو نیکو یوسفی